معنی حسین بغدادی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین بغدادی

لغت نامه دهخدا

(حَ سَ نِ بَ)

ابن محمد بن ابراهیم، مکنی به ابوعلی مالکی مقری. درگذشتۀ 438 هجری قمری او راست: ’روضه’ در قرائت. (هدیهالعارفین ج 1 ص 275)
ابن احمد نحوی درگذشتۀ 642 هجری قمری او راست: ’غث التصریف’ و دو کتاب دیگر او نیز در هدیهالعارفین (ج 1 ص 281) یاد شده است

لغت نامه دهخدا

حسام بغدادی

(حُ)

ابن جمیل بغدادی مکنی به ابوسهل. از مشاهیر محدثین است و104 هجری قمری درگذشته است. (قاموس الاعلام ترکی). عنوان محدث تنها به کسی داده می شد که هم علم و هم تقوای لازم برای نقل حدیث را دارا بود. این افراد با حفظ سنت نبوی، در برابر تحریف ها ایستادند و با نوشتن کتاب های حدیثی معتبر، دین اسلام را به شکل صحیح به نسل های آینده منتقل کردند. آنان نه تنها ناقلان حدیث، بلکه نگهبانان فرهنگ اسلامی بودند که با جدیت در انتقال صحیح معارف اسلامی کوشیدند.

لغت نامه دهخدا

حسین حدادی

(حُسَ نِ حَدْ دا)

ابن محمد بله جکی رومی لغوی مفسر. او راست: ’معراج الدرایه’ در تفسیر. (معجم المؤلفین از هدیه العارفین ج 1 ص 328) (ایضاح المکنون)

لغت نامه دهخدا

شبان احمد ابن حسین بغدادی

ابن حسین بغدادی معروف به شبان. محدث و شیخ مخلّد باقرجی است

لغت نامه دهخدا

معنی حسین بغدادی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما